![Het Vrouwenkorps KNIL [VK-KNIL] ingerukt](https://data.spinque.com/iiif/2/https%3A%2F%2Fservice.archief.nl%2Fgaf%2Fapi%2Ffile%2Fv1%2Fdefault%2F8968f4ff-fa9f-478b-8542-9d6965836a02/full/!100,100/0/default.jpg)
Op 5 maart 1944 wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog het Vrouwenkorps KNIL (VK-KNIL) opgericht. Het VK-KNIL is een vrouwenkorps dat bestaat uit oorlogsvrijwilligsters uit Curaçao, Aruba, Suriname en Nederland.
5 maart 1944
Op 5 maart 1944 wordt in Melbourne (Australië) door de Minister van Koloniën, binnen het tijdelijk het ingesteld. Dit vrouwenkorps heeft als doel om mee te werken aan de voorbereiding van de terugkeer naar Nederlands-Indië/Indonesië en om na de bevrijding dienst te doen op administratief en medisch-hygiënisch gebied. De leden van dit korps krijgen een contract voor de tijd van aanstelling tot zes maanden na de bevrijding van Nederlands-Indië/Indonesië.
In februari 1944 starten de wervingscampagnes op Curaçao en Aruba. Er is een grote behoefte aan dokters, apothekers, tandartsen, apothekersassistenten, verpleegsters en analisten. Ook is er behoefte aan personeel voor het in Australië opgerichte vrouwenkorps. Deze vrouwen worden getraind om in Indonesië militaire taken uit te voeren op het gebied van administratie, telegrafie en (hulp)verpleging. De mensen die op Curaçao worden geworven, moeten op vrijwillige basis dienstnemen en krijgen een tijdelijk dienstverband. Na het werven op Curaçao en Aruba wordt er een wervingscampagne in Suriname gestart.
"Via het leger kon ik het land verlaten. Het was jeugdige overmoed en avontuur. Nederlands-Indië was toen een paradijs, de mensen hadden het daar geweldig. Er waren mensen met drie dienstmeisjes en voor Surinaamse begrippen was dat geweldig."
In 1945 komt de oorlog in Nederland ten einde en kunnen er Nederlandse vrouwen in Nederland voor de militaire dienst worden gerekruteerd. Veel getrouwde vrouwen melden zich aan om naar Indonesië te gaan om bij hun man te zijn of om te kunnen reizen.
De VK-rekruten uit Curaçao en Suriname vliegen via New York rechtstreeks naar Australië. De Nederlandse VK-rekruten gaan na hun militaire opleiding in per trein naar San Francisco, Californië. Daar worden ze ondergebracht in Camp Stonemen, waar ook Amerikaanse troepen gelegerd zijn. In deze tijd scheidt het Amerikaanse leger haar afdelingen op basis van huidskleur.
In de periode 1944-1946 voeren de vrouwen voornamelijk hulptaken uit, zoals: verzorgen van transport bij evacuatie en repatriatie van de duizenden krijgsgevangen en andere gevangen uit de Japanse kampen. Het vrouwenkorps ondersteund in ziekenverpleging, ambulancediensten en de bediening van de gaarkeukens en kantines.
Na 1946 krijgt het Vrouwenkorps een militaire taak.
Tijdens de '' moeten de VK-militairen werken in verschillende militaire hospitalen waar KNIL en KL militairen worden binnengebracht.
Deze VK-KNIL leden worden gerekruteerd uit de plaatselijke bevolking. Deze parachutevouwsters krijgen hun opleiding op Tjandi Baroe in Semarang. Het was een groep van ongeveer dertig jonge vrouwen.
26 juli 1950
Als gevolg van de politieke ontwikkelingen in Nederland en Indonesië, die resulteren in de Soevereiniteitsoverdracht wordt op 26 juli 1950 het . Dit betekent ook het einde van het Vrouwenkorps.
Eind 1949 vindt de overdracht plaats en verlaten de militairen Indonesië. De vrouwen gaan weer terug naar Nederland, Curaçao, Suriname en Aruba.
