Weigeraars
Na de bevrijding van Nederland op 5 mei 1945 is de oorlog nog niet voorbij. Japan heeft nog niet gecapituleerd en houdt nog altijd Indonesië bezet. In Juni 1945 hebben zich al 120.000 vrijwilligers gemeld om Indonesië te gaan bevrijden. De jonge mannen zien een kans om ook eens als ‘bevrijders’ te kunnen optreden. Die stemming wordt anders als op 17 augustus de wordt uitgeroepen. Veel vrijwilligers bedenken zich. Ze voelen er niets voor om een koloniale oorlog te voeren. De Nederlandse regering ziet zich genoodzaakt om dienstplichtigen op te roepen voor de oorlog tegen de Indonesische republiek. Naar schatting 6,000 weigeren aanvankelijk dienst. Zo komt bij de eerste troepenzending met het schip de op 26 september 1946 ongeveer 15% van de dienstplichtigen niet terug van inschepingsverlof.
Binnen de politiek is geen steun voor de weigeraars. Hoewel uit een enquête blijkt dat maar 43% van de bevolking voorstander is van het uitzenden van troepen. Zelfs de CPN, de enige partij die stelling neemt tegen het Indonesiëbeleid van de regering, roept niet op tot desertie. Zij zien liever communisten binnen het leger dan daarbuiten.