Julius Tahija

Tahija weet als sergeant 2e klasse KNIL op 30 en 31 juli 1942 samen met dertien KNIL-militairen in Saumlaki twee landingen van het Japanse leger af te slaan. Hierna keert hij met zes nog overlevende militairen terug naar Australië. Tahija wordt bevorderd tot 1e luitenant en in augustus 1942 ontvangt hij de Militaire Willemsorde voor zijn actie in Saumlaki. Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog is Tahija adjudant van generaal Simon Spoor. Hij speelt een rol in de deelstaat Negara Indonesia Timur (NIT): als minister van Sociale zaken, van Informatie (1947), van Economische zaken (1947) en ten slotte als hoofd van de vertegenwoordiging van de NIT in Jakarta. Na de soevereiniteitsoverdracht stapt hij kort over naar het Indonesische leger. In 1971 wordt Tahija directeur van de oliemaatschappij Caltex Indonesia. Hiernaast was hij onder meer medeoprichter van de Bank Niaga. Zijn zakelijke activiteiten waren ondergebracht in het economische conglomeraat de Indrapura groep.